Wie ben ik?
Ik ben Eva (°1976), klinisch psycholoog en gestalttherapeut (sinds 2001). Ik werk met (jong)volwassenen als therapeut, trainer, docent en supervisor in een eigen praktijk en aan de hogeschool. Ik verbind me graag met wat gezondheid, helen, zelfsturing, leven en bewustzijn kan bevorderen. Het veldperspectief (relationeel, verbindend, holistisch), lichaamsgericht werken, liefde voor de natuur, wetenschap en verhalen vormen daarin enkele van mijn inspiratiebronnen.
Feedback die ik vaak krijg, is dat de combinatie van mijn liefdevolle, accepterende warmte en positief enthousiasme een veilig en uitdagend groeiklimaat schept. Ik heb een scherpe blik voor wat in de schaduw leeft en durf daar ‘to the point’ licht op werpen.
Contact van hart tot hart geeft me diepe vreugde en voldoening. In dat contact breng ik vertraging, rust en ‘gewaarzijn’ binnen.
Erkenning
Psychologencommissie
Gecertificeerd gestalttherapeut (NVAGT, EAGT)
Gestaltsupervisor (NVAGT)
Opleidingsachtergrond
Master klinische psychologie, KULeuven
Gestalttherapie, IVC
Integratieve Creatieve therapie, Educatieve Academie
International training for supervisors, IPsiG (Italië)
Familieopstellingen, Vidende
Traumaopstellingen, Psychopathologie, Mindfulness Based Cognitive Therapy, Wildpluk, Medicine Movement, Lichaamswerk, Groepsdynamica, Verbindende Communicatie , Yoga, Meditatie, Energy Medicine Training, Munay-Ki, ook mijn cliënten en ‘al mijn verwanten’ zijn mijn leraren.
Naast al die opgesomde feiten, zou ik evengoed heel andere dingen over mezelf kunnen zeggen. Zoals dat ik een mens ben, vervlochten in een oneindig communicatienetwerk, een mysterie zoals alle levende wezens. Ik doe mijn best. Ik probeer te verbinden, ik probeer in waarheid te zijn, me te richten naar de zon. Ik probeer oorspronkelijk te zijn, het goede te doen. Ik probeer een gezonde cel te zijn -licht-, niet teveel contractie, zwaarte, ruis toe te voegen. Ik probeer niet te proberen. Ik probeer te ervaren dat ik een veelvoud ben, uit velen besta en met velen verbonden. Ik probeer mijn eigen stem te vinden. Ik probeer niet blind te zijn voor het leed in de wereld en ik probeer er soms blind voor te zijn. Ik probeer niet te schaden. Ik probeer lief te hebben vanuit overvloed. Ik probeer de geschiedenis uit het weefsel van mijn vrouw-zijn te weken en ik probeer me de geschiedenis te her-inneren. Ik probeer het te zeggen – al datgene wat ik zo moeilijk gezegd krijg. Ik probeer het niet te zeggen, niet te belasten. Ik probeer de dingen in een breder perspectief te zien. Ik probeer te blijven bewegen. Ik probeer me mijn diepe verbinding met de aarde te herinneren. Ik probeer mezelf graag te zien. Ik probeer en ik probeer niet te willen dat het lukt. Ik probeer de verwondering vast te houden en niet vast te houden, en toch, me te blijven verwonderen.